Generacja :: Kontrateksty.pl

1. pokolenie? (dla E.W., A.M., L.D.)

min słowna papka nas zaleje
zanim odbiorą nam nadzieję
w moc duszy i wiersza potęgę
złóżmy przysięgę:

na przed północą dobre rymy

na kilka bzdur w które wierzymy

na opiewane na dwa głosy

kochanków włosy

na własną miarę co ma jutro

na czegoś łyk kiedy nam smutno

na sześć czy siedem strun gitary

na zwykłe czary

na tren słowiczy z nową wiosną

na tych poetów co już rosną

na ranne zwidy, nocne mary

na wolę wiary -

że tu się liczy myśl i racja

że ważna przy świecach kolacja

że nie apele i orędzia

że ciągle słychać śpiew łabędzia

2. optymizm umiarkowany

gdy zimno i w ręce i w duszę...

żyć muszę?

3. już?

Już się życia nażyłam

napiłam jak piwa

z goryczką pytania do lustra -

bywałam szczęśliwa?

Z pytaniem co z kąta wyziera

- nie może inaczej -

że skoro „tak" to czemu

twarz obmywam płaczem?

Po diabła mi taka ablucja?

katharsis za dychę?

ulga co z czasem przechodzi

w milczenie lub pychę?

Po co do tego zwątpienie

niepewność co sprawia

że własną przeszłość sobie

z przekąsem wymawiam?

Czy to mety zapowiedź

przejaw spadku formy? -

czy próba generalna

z dotrwaniem pokornym

Ostatnia „Aria atlety" -

wprost na koniec cacko? -

z wymową poniekąd tragiczną

acz formą dość chwacką?

Domknięcie z brakiem iskry

- wskazanej na finał? -

bo i mróz w całej głowie

i na dworze zima

Ewa Karbowska